LOCHEM - De monumentale watertoren op de Paaschberg in Lochem is een mooi voorbeeld van de bouwkunst uit het begin van de 20e eeuw. Gebouwd in 1924 door de architect H. Wessel, vervult deze toren een belangrijke rol in de geschiedenis van de regio. De toren is opgetrokken in de Amsterdamse Stijl, een bouwstijl die bekend staat om het gebruik van baksteen of beton, met een robuuste maar expressieve en grotendeels symmetrische vormgeving.

Architectuur

De watertoren van Lochem is 18,6 meter hoog en bevat een betonnen vlakbodem reservoir met een capaciteit van 250 m³, verborgen achter een bakstenen omhulsel. Dit reservoir diende oorspronkelijk voor de opslag van drinkwater en het regelen van de waterdruk, functies die tegenwoordig bij de meeste watertorens zijn overgenomen door moderne pompsystemen.

De toren is gebouwd op een achthoekig grondplan en heeft een eveneens achthoekig trappenhuis aan de noordzijde, dat eindigt in een toren. De constructie bestaat uit betonnen kolommen die het reservoir ondersteunen, een kenmerkend element van de watertorens uit die tijd. Het hang- en sluitwerk van de deuren is vervaardigd door D.J. Laar, die destijds werkzaam was bij de Lochemse smederij Beestman.

Historische context

De watertoren is te bewonderen op de Paaschberg, een een circa 25 meter hoge heuvel ten zuiden van Lochem. Deze locatie is niet alleen strategisch gekozen vanwege de hoogte, die bijdraagt aan de waterdruk, maar biedt ook een prachtig uitzicht over de omgeving. Voor de bouw van de watertoren stond hier een bouwvallige uitkijktoren, een Belvédère, dat in de volksmond ook wel ‘Kiek-uut’ werd genoemd vanwege het mooie uitzicht.

Culturele waarde

De watertoren van Lochem wordt gewaardeerd vanwege zijn architectuurhistorische waarde als een goed en vrij gaaf voorbeeld van een watertoren in de stijl van de Amsterdamse School. De zorgvuldige detaillering en de markante ligging op de heuvel maken de toren tot een belangrijk monument in de regio.